ขัดขืน หมายถึง ก. ไม่ประพฤติตาม, ไม่ทําตาม.
ก. ถกเขมร เช่น ทะเลาะกูกําหมัดขัดเขมร. (ดึกดําบรรพ์).
ก. กระดากอาย.
ก. ไม่อ่อนน้อม.
ก. จงใจขัดขวางเพื่อไม่ให้ทำได้สะดวก, ขัดขา ก็ว่า.
ก. พูดแย้งขวางเข้ามา, ไม่ให้ทําได้โดยสะดวก.
ก. โกรธเพราะถูกขัดใจเป็นต้น.
ก. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย.